Əks-səda

Metodbirləşmənin olması zəruridir

"Azərbaycan müəllimi" qəzetinin 25 yanvar 2008-ci il tarixli sayında Ş.Məmmədovun "Metodbirləşmə məktəbə lazımdırmı?" adlı məqaləsini diqqətlə oxudum. Məqalədə müəllif təhsilimizlə bağlı aktual bir problemə toxunmuş, bu sahənin bir növ unudulduğunu xatırlatmış, bu işdə yol verilmiş nöqsanlara öz münasibətini bildirmişdir. Məqalənin sonunda müəllif üzünü pedaqoji ictimaiyyətə tutaraq, onları bu məsələ ilə bağlı müzakirəyə dəvət edir.

 Bu problemlə bağlı mən də öz mülahizələrimi bildirmək istəyirəm.

Məlumdur ki, son illər təhsilin səviyyəsini daha da artırmaq üçün tədris prosesində innovasiyalardan - təlimdə yeni metodlardan, informasiya və kommunikasiya texnologiyalarından geniş istifadə edilməyə başlanmışdır. Etiraf edilməlidir ki, heç də bütün müəllimlər bu və ya digər yeniliklərdən xəbərdar deyillər. Bir tərəfdən onların əksəriyyəti pedaqoji mətbuatı izləmir, digər tərəfdən də bəzi məktəb direktorları müəllimlərin metodiki biliklərinin artırılmasında maraqlı deyillər. Metodla priyomu, interaksiya ilə mediasiyanı bir-birindən ayırmağı bacarmayan, idarəetmənin sadə elementlərini bilməyən məktəb rəhbəri aydın məsələdir ki, təlimin keyfiyyətinin yüksəldilməsində mühüm rol oynayan metodbirləşmənin əhəmiyyətini qiymətləndirə bilməz.

Yaxşı yadımdadır, hazırda RTŞ-da çalışan Hacı Əbülfəz Bədəlov bizim məktəbdə direktor işləyərkən müəllimlərin elmi, pedaqoji, metodiki və psixoloji biliklərini artırmaq üçün, ilk növbədə, metodbirləşmələrin fəaliyyətini gücləndirməyə başladı. O, demək olar ki, bütün metodbirləşmə iclaslarında iştirak edir. Metodbirləşmələrin fəaliyyətini gücləndirmək üçün dəyərli məsləhətlər verirdi. Direktor olduğu dövrdə hətta bir neçə müəllimin iş təcrübəsinin rayon miqyasında yayılmasına da nail oldu.

Əbülfəz müəllimin işlədiyi dövrdə metodbirləşmə sədri olmuşam. Metodbirləşmənin illik iş planını qabaqcıl fənn müəllimlərinin köməyi və iştirakı ilə tuturduq. Planda müəllimlərin mütaliəsi ilə bağlı tövsiyələr, təlimin keyfiyyətini yüksəltmək üçün görüləcək işlər, yeni metodların təlim prosesinə tətbiqi, şagirdlərdə təlimə maraq yaradılması yolları və s. ilə bağlı məsələləri müzakirə edirdik.

Biz gənc müəllimləri də unutmurduq. Gündəliklərin tutulmasında, sinifdənxaric tədbirlərin hazırlanıb keçirilməsində və s. onlara kömək göstərirdik.

Dərslərin qarşılıqlı dinlənilməsini də ön plana çəkirdik. Buna görə də metodbirləşmənin bütün üzvləri dərslərə çox ciddi hazırlaşırdı. Hesab edirdik ki, müəllim hər an bizim dərslərimizi dinləyə bilər. Biz xarici dil müəllimlərinin bütün dərslərini açıq elan etmişdik.

Qabaqcıl müəllimlərin əməyini stimullaşdırmaq məqsədilə hər dərs ilinin sonunda fərqlənənlərə təşəkkürnamələr və fəxri fərmanlar verirdik.

Metodbirləşmə sədri olduğum illər ərzində iki nəfərin - Həyat Əhmədovanın iş təcrübəsi rayon miqyasında, mənim iş təcrübəm isə Respublika Təhsil Nazirliyinin kollegiya iclasında müzakirə edilərək, respublikada yayılması lazım bilindi.

Son söz olaraq onu demək istəyirəm ki, müəllimin elmi-nəzəri hazırlığının, pedaqoji, metodiki və psixoloji biliyinin, peşə ustalığının artırılmasında mühüm rol oynayan metodbirləşmələr nəinki lazımdır, mən deyərdim, zəruridir.

Həsənağa ƏHMƏDOV,

Salyan şəhəri Ə.Kürçaylı adına texniki təmayüllü 

məktəb-liseyin ali kateqoriyalı müəllimi, 

respublikanın əməkdar müəllimi, 

Prezident təqaüdçüsü