|
Oruc MUSTAFAYEV,
“Azərbaycan müəllimi”
o.mustafayev@muallim.edu.az
 Sergey
Koçerejko 1989-cu il oktyabrın 8-də Rusiya
Federasiyasının Samara vilayətinin Tolyatti şəhərində
anadan olub. 1996-2006-cı illərdə “Radiant”
qeyri-dövlət ümumtəhsil gimnaziyasında oxuyub, ilk
təhsilini gümüş medalla başa vurub. 2006-2011-ci
illərdə Samara Dövlət Universitetinin tarix
fakültəsində oxuyub. Ali məktəbdən fərqlənmə diplomu ilə
məzun olub. III kursdan Rusiya tarixi kafedrasında
ixtisaslaşma keçib. 2011-ci ildən Samara Dövlət
İqtisadiyyat Universitetinin iqtisadi tarix
kafedrasının aspiranturasında oxuyur. Samara Dövlət
Universitetinin V kursundan 1 nömrəli gimnaziyada
pedaqoji fəaliyyətə başlayıb və bu günə kimi davam
etdirir. 2013-cü ildə “Piter” nəşriyyatında onun
“Tarix: tam kurs, multimedia repetitoru” tədris vəsaiti
çap olunub. Bu il “Samara təhsilinin lideri-2015”,
“Samara vilayətinin ilin müəllimi-2015” və nəhayət,
ölkə üzrə “İlin müəllimi -2015” müsabiqələrinin qalibi
seçilib. 2012-ci ildən işlədiyi 1 nömrəli gimnaziyada
“İskra” adlı gənc müəllimlər klubunun yaradılmasının
təşəbbüskarlarından biri olub, hazırda kluba rəhbərlik
edir. 2013-cü ildə Samara şəhər gənc pedaqoqlar
assosiasiyasının yaradılması təşəbbüsü ilə çıxış edib.
26 yaşlı müəllimin ən böyük pedaqoji uğuru, mübaliğəsiz
demək olar ki, “İlin müəllimi” müsabiqəsində qalib
gəlməsidir.
Rusiyada artıq 26 ildir ki, ilin ən yaxşı müəlliminin
müəyyən edilməsi üzrə müsabiqə keçirilir. Bu ilin yanvar
ayından başlayan “İlin müəllimi-2015” müsabiqəsində
Samara şəhərindəki 1 nömrəli gimnaziyanın tarix
müəllimi, 26 yaşlı Sergey Koçerejko qalib gəlib.
Ölkənin 47 min təhsil işçisi arasında baş tutan çox
mürəkkəb və məsuliyyətli yarışmanın qalibi “Azərbaycan
müəllimi” qəzetinə böyük sevinc hissilə müsahibə verməyə
razılığını bildirdi.
- Öncə sizi yüksək ad münasibətilə təbrik edirik. “İlin
müəlimi-2015” necə keçdi?
- Mən “İlin müəllimi” müsabiqəsinin 3 mərhələsini
keçdim. 2015-ci ilin yanvar-mart aylarında şəhər (Samara),
mart-aprel aylarında vilayət (Samara), avqust-oktyabr
aylarında ümumrusiya final mərhələsində iştirak etdim.
Çox ciddi rəqabətə baxmayaraq, inanılmaz dərəcədə
bütün bu 3 mərhələdə rəqiblərimə qalib gələ bildim.
Ümumrusiya müsabiqəsinin 
final mərhələsi 2 - əyani və qiyabi mərhələlərdən ibarət
idi. Qiyabi mərhələdə 3 sınaq üzrə - metodik seminar
(istifadə olunan pedaqoji texnologiyalar, metodlar,
üsullar, tapıntılarla bağlı təqdimat və onlara dair
izahedici məktub), esse (“öyrətmək və öyrənmək”
mövzusunda) və müəllimin şəxsi saytına dair materiallar
təqdim etmək tələb olunurdu. Əyani tur əvvəlcə Kazanda
keçirildi, çünki ötən ilin ən yaxşı müəllim
müsabiqəsinin qalibi bu şəhərdən olan biologiya müəllimi
Alla Qolovenkina idi. Yekun sınaq mərhələ Moskvada
oldu. 2015-ci ilin regionlar üzrə qalibləri olan 77
müəllim əvvəlcə Kazanda mübarizə apardı. Kazanda
keçirilmiş “açıq dərs”in nəticələrini qiymətləndirən
münsiflər heyəti müsabiqənin final mərhələsinə 15
nəfərin namizədliyini təsdiq etdi. Onlar 3 sınaq üzrə
mübarizə aparırdılar - ustad dərsləri (səhnədən bütün
müəllim həmkarlarına uşaqları məhz necə öyrətdiyini
göstərməli idin), təhsil layihəsi (qruplarda 5 nəfər
olmaqla 6 saat ərzində hazırladıq) və pedaqoji şura
(məktəbin problemlərinə dair açıq diskussiya). Bundan
sonra müsabiqənin 5 qalibinin adları açıqlandı ki,
onların da Rusiyanın təhsil və elm naziri Dmitri
Livanov və təhsil siyaətçiləri ilə “dəyirmi masa”da
iştirak etməsi əsl sınaq oldu. Rusiya Dövlət Dumasında
keçirilən bu sınaqda idarəetmə, strateji düşünmə
bacarıqlarını nümayiş etdirmək tələb olunurdu.
Nəticədə, oktyabrın 5-də ölkəmizdə 50-ci dəfə keçirilən
Beynəlxalq Müəllimlər Günündə Böyük Kreml Sarayında
“İlin müəllimi-2015” müsabiqəsinin mütləq qalibi elan
olundı. Bu adı daşımaq şərəfi mənə nəsib oldu.
Mənim üçün müsabiqə cari ilin yanvarından oktyabrınadək
davam etdi, lakin bu olduqca dar çərçivədir. Birincisi,
müsabiqəyə hazırlıq yanvarda deyil, məktəbdə
fəaliyyətimin ilk günündən başlayıb. Məşhur pedaqoq
D.Suxomlinski qeyd edirdi ki, əsl müəllim dərsə bütün
ömrü boyu hazırlaşır. İkincisi, nəticələr məlum olsa da,
müsabiqə onun iştirakçılarının heç biri üçün başa
çatmayıb. Onlar indi öz regionlarında ilin
müəllimləri assosiasiyasına daxildirlər, ümumrusiya
forumlarında görüşəcək və təcrübə mübadiləsi
aparacaqlar.
 -
47 min müəllim arasından qalib seçildiniz.
Təəssüratlarınız necədir?
- Mənim müsabiqədən təəssüratlarım necədir? Birincisi,
müsabiqə səni qüvvə və vaxtın çatmadığı bir işi
görməyə məcbur edir. O, vaxtın çatmadığı adi həyat
qarmaqarışıqlığında səni öz-özünə suallar verməyə vadar
edir: sən nə edirsən, onu məhz necə edirsən, niyə onu
başqa cür deyil, məhz bu cür edirsən? Müsabiqə səni öz
peşə təcrübənə, öz sisteminə yenidən baxmağa,
dəyərləndirməyə məcbur edir.
İkincisi, müsabiqə gözəl insanlarla tanış olmaq imkanı
verir, onlarla ünsiyyətdə olmaq çox xoşdur, onlardan
öyrənməli çox şey var. Onlar müsabiqə iştirakçıları
olan həmkarlarımızdır, müsabiqənin təşkilatçılarıdır,
münsiflər heyətinin üzvləridır və ötən illərin
qalibləridır.
Üçüncüsü, müsabiqə gözəl duyğular bəxş edən möhtəşəm
bayramdır. Səni qaliblərin ilk 5-liyində elan edəndə,
ələlxüsus da sonra Kreml Sarayının səhnəsindən MDU-nun
rektoru V.Sadovniçi qiymətli zərfi açaraq sənin adını
qalib kimi çəkəndə o anların sevinc və heyrətini
ifadə etməyim mümkün deyil! Məhz bu müsabiqə sayəsində
Kazandakı gözəl 177 nömrəli məktəbdə, Dövlət Dumasında
olmağım, Soçidə “Sirus” mərkəzində prezident Vladimir
Putinlə görüşməyim mümkün olmuşdur. Mən müsabiqənin
bütün təşkilatçılarına, “Uçitelskaya qazeta”ya, Təhsil
və Elm Nazirliyinə minnətdaram.
- Sizin cəmi 4 illik pedaqoji iş təcrübəniz var. Necə
oldu ki, müsabiqədə iştirak etmək qərarına gəldiniz?
Müsabiqəyə hansı ideya ilə qatıldınız?
- Mənim müsabiqədə iştirakım elə özüm üçün də
gözlənilməz oldu. Ötən il mənim 3 il pedaqoji stajım
var idi, mən özüm müsabiqədə iştirak etməyə
hazırlaşmırdım, hesab edirdim ki, belə kiçik bir
təcrübə ilə müsabiqədə iştirak mənim üçün hələ
tezdir, təcrübəli həmkarlarıma nəyisə öyrədə bilmərəm.
Amma ötən ilin payızında gimnaziyanın direktoru məni
öz otağına çağırıb müsabiqədə iştirak etməyimi təklif
etdi. Mən gimnaziyanı müsabiqənin şəhər mərhələsində
təmsil etməyə razılıq verdim. İştirakım uğurlu oldu.
Mənim ideyam nə idi? Əgər metodiki ideyadan danışsaq,
ideyamın əsasında tənqidi təfəkkürün inkişafı dayanır.
Amma bu gün onu adətən dar mənada, 20 il əvvəl
Qərbdə işlənilib hazırlanmış və fişboun , sinkveyn,
klaster və b. bu kimi ekzotik metodların tətbiqinə
əsaslanan konkret pedaqoji texnologiya kimi başa
düşürlər. Çox vaxt isə bu metodlar dərsdə məqsədə
çevrilir: uşaqlar bütün 45 dəqiqə ərzində müəllimlə
birlikdə növbə ilə gah fişboun, gah klaster təşkil
edir, informasiyanı ixtisar etməyi və genişləndirməyi
öyrənir, dərsin məzmunu, informasiyanın mənasını
təhlil etmək bacarıqlarının inkişafı isə kənarda qalır.
Mən isə tənqidi təfəkkürün geniş mənada,
informasiyaya inamı qəbul etməyən, sərbəst düşüncədən
çəkinməyən elmi dünyagörüş kimi anlaşılması
nöqteyi-nəzərindən çıxış edirəm. Bu cür düşüncə adi
düşüncənin çərçivəsindən kənara çıxır. Mənim
müsabiqədə ustad dərsimin mövzusu düşüncənin
mifləşdirilməsi idi.
- Sizcə, ən yaxşı müəllim kimdir?
- Müəllimi müəllim edən nədir? Onun bənzərsiz
şəxsiyyəti, azadlığı və cəsarəti. Uşaqlar heç vaxt
hamının qorxduğu adamlara qulaq asmayacaqlar. Müəllim
uşaqlar üçün nümunə olmalıdır, onlar mütləq ona
bənzəmək istəyəcəklər. Yalnız azad və cəsarətli müəllim
gələcəyi yaradacaq azad və cəsarətli şəxsiyyət
yetişdirə bilər. Əsl müəllim, ilk növbədə, yaxşı insan,
ziyalı, prinsipial olmalıdır. Bu il mən 11-ci sinif
şagirdləri arasında sorğu keçirdim, onlardan ən yaxşı
müəllimin başlıca keyfiyyətlərini sadalamağı xahiş
etdim. Onların əksəriyyəti müəllimin ədalətli
olmasını qeyd etdilər. Müəllim uşaqlardan çox özünə
qarşı tələbkar olmalıdır. Bu ona ən başlıca
keyfiyyəti - uşaqlar tərəfindən hörməti, valideynlər və
məktəb rəhbərliyi tərəfindən isə etimadı verəcək. Mən
bütün bu keyfiyyətləri öz doğmalarımdan, universitet
müəllimlərimdən, məktəb müəllimlərimdən, 1 nömrəli
gimnaziyadan olan həmkarlarımdan öyrənməyə çalışıram.
- Niyə müəllim olmaq qərarına gəldiniz və ilk dərsinizi
necə xatırlayırsınız?
- Hər bir insan peşə seçimi qarşısında dayanır, mənin
taleyimdə də bu baş verib. Müəllim olmaq arzusu məndə,
digər bir çox həmkarlarım kimi, uşaqlıqda, ibtidai
məktəbdə oxuyanda yaranıb. Məktəb həyatı ilə bağlı ilk
təəssüratlarım məni heyran etmişdi. Öz müəllimlərim
kimi olmaq istəyirdim. Ancaq ildən-ilə hər şey
dəyişirdi. Məktəbi bitirən il qarşımda 3 yol dururdu:
tarixçi, hüquqşünas və ya jurnalist olmaq. Orta
məktəbin buraxılış ilində verdiyim vahid dövlət
imtahanları mənin tarix fənnini seçməyimə birbaşa yol
açdı. Nəticədə mən Samara Dövlət Universitetinin tarix
fakültəsinə daxil oldum. Birinci kursda oxuyarkən mən
eyni zamanda Tolyatti televiziyasında da çalışırdım.
Arxeoloji praktika ilə əlaqədar televiziyada işim başa
çatdı və mən tamamilə tarixçi ixtisasıma bağlandım.
Beşinci kursda oxuyarkən Samaradakı 1 nömrəli
gimnaziyada pedaqoji təcrübədə oldum. Məhz burada tarix
və ictimaiyyat müəllimlərinin uşaqlarla necə işləmələri
mənim uşaqlıq arzumun yenidən canlanmasına səbəb
oldu. Bir sözlə, 5 həftəlik təcrübənin sonunda mən
məktəbdə işləmək istədim, elə ki, gimnaziyanın
direktoru mənə təhsil müəssisəsində qalıb işləməyi
təklif etdi, mən həvəslə razılıq verdim. Bizim
həyatımızda təsadüflər çoxdur, ancaq onların hansı
qanunauyğunluqlara çevriləcək, bu, hər bir insanın
şəxsiyyətindən asılıdır.
Praktika və dərhal ondan sonrakı dövrdə ilk dərslərimi
yaxşı xatırlayıram. Çətin, ancaq çox maraqlı idi.
Müəllimlərin uşaqlarla necə işləmələri məni
ruhlandırırdı. Mən bütün bilik və bacarıqlarımı
dərhal uşaqlarla bölüşmək istəyirdim. Məktəb
rəhbərliyi məni lağa qoyaraq səylərimi “gənc
müəllimlərin xəstəliyi” adlandırırdı. Bəlkə də bu,
“xəstəlik”dir, lakin əsas məsələ odur ki, sən öz
emosiyalarını və ilk dərslərdə uşaqlarla görüşə
getdiyin əhvali-ruhiyyəni, onlar üçün yeni dünya açmaq,
onlara bildiklərini öyrətmək arzusunu qoruyub saxlayasan.
Zaman keçdikcə anlamağa başladılar ki, uşaqların yaş
xüsusiyyətlərini real olaraq necə nəzərə almaq olar,
dərsdə məhz hansı bilik və bacarıqların mənimsənilməsi
mərhələlərindən istifadə etmək lazımdır, ancaq bu,
texnikanın işidir. Əgər daxildə istək varsa, texnika
gələcək.
- Sizin pedaqoji kredonuz?
- Mən pedaqoji kredo kimi Martin Lüterin (alman
protestantlığının banisi) bu sözünü götürmüşəm:
“Sözümün üstündə dururam, başqa cür də ola bilmirəm”.
Həqiqətən, elə şeylər var ki, mən onların doğruluğuna
əminəm və həmişə sübut edirəm: müəllim azadlığı və
müəllimə etimadın göstərilməsi. Əgər valideynlər, məktəb
müdiriyyəti, bütövlükdə cəmiyyət, hakimiyyət orqanları
müəllimə etibar və onun azadlığına hörmət edirsə,
işləmək onun üçün komfortdur və o, işləmək istəyir.
Müəllim dərsdə tədris materiallarının detallarını,
vasitələrini, iş formaları və üsullarını, metodlarını
özü seçir, tədris prosesində elektron vasitələrdən
istifadə etmək və ya ümumiyyətlə etməmək barədə özü
qərar verir. Məndən soruşanda ki, pedaqoji texnologiya
və metodları, dərsin məzmununu necə seçirsiniz, mən
onlara deyirəm: siz şəxsən nəyi vacib hesab edirsiniz,
onu. O müəllimin dərsi uğurlu alınır ki, onun dərs
metodları, seçdiyi iş vasitələri və formaları,
texnologiyalar bir-biri ilə üzvi əlaqədədir.
- Sizin fikrinizcə, bu gün məktəbdə nə çatışmır?
- Mənim fikrimcə, müasir məktəbdə müəllimə inam
çatışmır. Müəllimə inamsızlıq həm valideynlər, həm
məktəb administrasiyası, həm də hakimiyyət tərəfdən
tez-tez özünü göstərir. Özgələrin məsuliyyətini sənin
üzərinə atanda, hər şeydə səni ittiham edəndə daha çox
əllərini yanına salmaq istəyirsən. Təəssüf ki,
tez-tez hər şeydə müəllimlər günahkar hesab olunur.
Əgər hamının qarşısında məhz o günahkardırsa, o zaman
kim müəllim işləyəcək?
Dövlət müəllimlərə qarşı çoxsaylı tələblərin işlənib
hazırlanmasına və onların bu tələblərə uyğun
olub-olmadığına dair yoxlamalara əhəmiyyətli dərəcədə
resurslar sərf edir. Bu etimadsızlıq üzündən
E.Yamburqun sərrast deyiminə görə, “məktəb getdikcə
daha çox şagirdlərin müəllimlərin sənədlərlə
işləmələrinə mane olduğu yerə çevrilir”. Müəllimlərin
əsas işlə - uşaqlarla işləməsinə daha az vaxtları
qalır. Əminəm ki, əgər bu resurslar yoxlamalara sərf
olunmasa, məktəbə, müəllimə və şagirdə yönəldilsə, daha
çox fayda verə bilər.
- Sizcə, müasir məktəb və uşaqlar çox dəyişib?
- Mən hesab edirəm ki, uşaqlar bütün dövrlərdə müxtəlif
olublar. O qədər müxtəlif ki, eyni bir dərsi heç vaxt
iki dəfə eyni cür keçmək müyəssər olmur. Müxtəlif
siniflərlə bu, fərqli dərslər olacaq. Şübhəsiz ki,
müasir uşaqlar informasiya dünyasına , sosial
şəbəkələr aləminə çox böyük şəkildə cəlb olunmaları ilə
fərqlənir. Amma onları həm də canlı ünsiyyət
birləşdirir, onlar həmçinin bir çox dərnək və
bölmələrə gedir, idmanla da məşğul olur, həyətdə də vaxt
keçirirlər. Yəqin ki, onlar kitab az oxuyurlar, bu
isə problemdir, bu məsələni həll etmək lazımdır.
Mən əminəm ki, uşaqlara valideynləri ilə ünsiyyət çox
lazımdır. Valideynlərin övladlarının uğurlarında maraqlı
olması, hiss və həyəcanlarını onlarla bölüşmələri böyük
əhəmiyyət kəsb edir. Tez-tez olur ki, müasir
valideynlərin uşaqlarla ünsiyyət saxlaması üçün
vaxtları və ya istəkləri yoxdur, çünki ya öz işləri
ilə bağlı və yaxud da uşaqları üçün uğur şəraitinin
təmin edilməsindən narahatdırlar. Amma başa düşmək
lazımdır ki, uşaqların uğurunun əsas şərti - onların ən
nüfuzlu məktəbə qəbul edilməsi, hansısa 5 dərnək və
bölmədəki məşğələlərə xərclənən pullar, övladlarına
6-cı nəsil IPhone cihazının alınması deyil, ən əsası
ailədə anlayış, yaxınların diqqətidir. Uşaqların
tərbiyəsinə görə məsuliyyəti bütünlüklə məktəbin üzərinə
qoymaq olmaz. Tərbiyə bütün cəmiyyətin, xüsusən də
valideynlərin cəlb olunduğu, əvvəli və sonu olmayan
prosesdir.
- Sizin pedaqoji uğurunuzun sirri nədədir?
- Məndən uğurun sirri haqda tez-tez soruşurlar. Mən
sosial şəbəkələrdə rastlaşdığım aşağıdakı bir fikrə
qədər bu barədə çox uzun müddət düşünmüşdüm: “Bax, sən
həmişə uğurunun sirrini axtarırsan, lakin uğurun
hansısa bir sirri yoxdur, hər zaman uğurun sirrini
axtarmaqdansa, sadəcə işləmək lazımdır”. Həqiqətən,
“İlin müəllimi” müsabiqəsi əyləncə deyil, bu,
həyatımı yarım ildən çox məşğul edən böyük zəhmətdir.
Düşünürəm ki, işə məsuliyyətli münasibət və öz daxili
prinsiplərinə uyğun hərəkət etmək ən mühüm amildir.
Sözsüz ki, ənənələrə istinad edilməsi də vacibdir.
Məktəbdə işlədiyim bütün 4 il ərzində mən tez-tez 1
nömrəli sosial elmlər gimnaziyasının ən təcrübəli
müəllim həmkarlarımın - S.Losevanın, S.Şelkovskayanın,
V.Kamayevanın, V.Tısçenkonun və digərlərinin dərslərində
iştirak etməyə çalışmışam. Yalnız ustad dərsində müəllim
sənətini öyrənmək olar. Mən onlara çox minnətdaram!
- Müasir məktəbin inkişafı innovasiyalar vasitəsilə
həyata keçirilə bilər. Siz tədris prosesində hansı fəal
təlim metodlarından istifadə edirsiniz? Dərslərinizi
necə qurursunuz?
- Metodiki üsulları aktiv və passiv kimi iki yerə
bölmək və hesab etmək ki, guya birincilər dərsin 100
faizini təşkil etməlidir, ikincilərin isə istifadə
haqqı yoxdur, bu, mümkün deyildir. Hətta o məqamlar
ki, uşaqlar sinifdə müəllimin söhbətini dinləyir, bu da
onların fəallığının təzahürüdür. Axı onların qarşısında
əvvəlcədən keçilən mövzuyla bağlı müəyyən suallara cavab
vermək tapşırığı qoyulur. Dərslərimdə mən uşaqlarda
tarix və tarix elminə maraq oyatmağa çalışıram, bunun
üçün məlum olan və çoxdan ehkama çevrilmiş şeyləri
qeyri-adi tərəflərdən göstərməyə çalışıram. Uşaqlara
həmişə maraqlıdır ki, dərslik mətni onlara son
instansiya olaraq həqiqət kimi yox, baxış bucağından
çatdırılır, onun da yanında başqa yanaşmalar ola
bilər. Uşaqlara həmişə maraqlıdır ki, dərsdə birgə iş
zamanı biz qeyri-standart nəticələrə gəlirik. Dərs
prosesində “hər kəsin bildiyi” çox şeylər, məlum olur
ki, tarixi mif imiş. Və bu mif suallar verilən andan
dağılmağa başlayır. Məsələn, Kazan şəhərindəki 177
nömrəli orta məktəbin X sinif şagirdləri ilə “Qədim rus
dövləti” mövzusunda keçdiyimiz müsabiqə dərsində biz
salnamənin nə olduğunu aydınlaşdırmağa çalışdıq.
Adətən hesab olunur ki, salnamə gələcək nəsillər
qarşısında hesabatdır. Amma orta əsrdə yaşayanlar çox
dindar olublar və onlar real olan dünyanın tezliklə
sonunu gözləmə şəraitində yaşayıblar (Qiyamət günü,
İsanın ikinci gəlişi). Onlara görə, bundan sonra
görünür, nəsillər olmayacaq. Uşaqlar nəticəni özləri
ifadə ediblər: salnamə müasirlər tərəfindən heç də
gələcək nəsillər qarşısında hesabat deyil, Qiyamət günü
əvvəli baş verənlərlə bağlı Allah qarşısında bir növ
hesabatdır.
- Gələcək planlarınız və hobbiniz barədə...
- Gələcək üçün planlarım birdir - yalnız
işləmək. Çünki indi işləmək daha çox lazım gələcək.
Məni “İlin müəllimi” müsabiqəsinin qalibi elan edəndə
Samarada həyat yoldaşıma dedilər: İndi sən onun üzünü
bir il görməyəcəksən. Həqiqətən də müsabiqədən sonra
ölkə üzrə çoxsaylı səfərlərim olur, müxtəlif müəllim
toplantıları, konfranslar, “dəyirmi masa”larda iştirak
edirəm. Məsələn, Rusiyanın Təhsil və Elm Nazirliyi
məni irimiqyaslı “Rusiya elektron məktəbi” layihəsində
iştirak etməyə dəvət edib. Layihənin məqsədi ümumtəhsil
məktəb fənlərinin bütün mövzularını əhatə edən 12 mindən
artıq videodərslərdən ibarət bankın yaradılmasıdır.
Planlarımdan biri 8 aylıq qızım Lizaya tərbiyə vermək
və böyütməkdir. Uşaqlarla işləyən müəllimlərin çox
vaxt öz uşaqları ilə məşğul olmalarına vaxt qalmır,
ancaq çox istərdim ki, onunla tez-tez ünsiyyətdə olum.
Mən boş vaxtlarımı ailə üzvlərim və çox dəyər verdiyim
dostlarımla birlikdə keçirməyə çalışıram.
Bir az vaxt tapanda hobbimə - intellektual oyunlara da
diqqət ayırıram. Mən Samara şəhərindəki “60 saniyə”
klubunda “Nə? Harada? Nə vaxt?” intellektual
oyununda iştirak edirəm. |
