|
Flora XƏLİLZADƏ,
əməkdar jurnalist
Ey Vətən
Çoxdan itirdiyim o sevdalı quş,
Tapıbdı ruhumu, səndən oxuyur.
Daha mənlik deyil o dağ, o yoxuş,
Ömür çeşnisini qəmdən toxuyur.
Vətənsiz yaşamaq varmış qədərdə,
Səngiməz tufanlar uçur başımdan.
Mənə ömrüm boyu yarmış kədər də,
Özgənin baharı keçir qışımdan.
Bu qəriblik hər zərbədən betərdi,
Haqqın nəfəsinə yollar açıla.
Öz içimdə hey çəkirəm bu dərdi,
Nə ola boynuma qollar açıla.
Vətən oğlu nərə çəkə qoşuna,
Hər kəs gedib obasına buluna.
Əlim dəyə ana yurdun daşına,
Sığal çəkəm tikanına, koluna.
Şöhrətinə kim qalxacaq, qoy olsun!
Təltifini kim alacaq, sözüm yox.
Yurd yerində büsat olsun, toy olsun,
Bu dünyadan umduğum yox, gözüm yox.
Yollarının tozu olum, ey Vətən!
Bazarçayı, Göbəkdaşı görüm mən.
Qızın olum, yazın olum, ey Vətən!
El-obanı, yar-yoldaşı görüm mən.
Həsrət
Şuşalı dostlarıma
Gül-çiçəyin tayasına,
Bir baş vuram gülə-gülə.
Ərimgəldi qayasına,
Yolum düşə bilə-bilə.
Bu gəlişdən uça həsrət,
Naçar qalıb qaça həsrət,
Cıdır düzü oylaq ola,
Qırxqız yenə yaylaq ola,
Yollar dönüb yaylıq ola,
Göz yaşımı silə-silə,
Ürəyimdən köçə həsrət.
Dərdli günlər qəfil itə,
Vətənsizlik məndən ötə,
Əllərim Şuşaya yetə,
Qəribliyi gilə-gilə,
Məndən çəkib içə həsrət.
 Emin
PİRİ,
Prezident təqaüdçüsü
Sağ qalan varmı?!..
Əsgər sinəsi axtarır
isinməyə
fevral şaxtasından
üşüyən güllə.
Hər əsgər tabutu
bir ağ gəlinliklə köçər...
əsgər deyil,
sevən qızın arzularını
götürüb gedər
hər atılan güllə.
Soba yanında
gecə yarısı bir qız
məktub yazır səngərə.
anasının yarıyuxulu
"qızım yatmamısan?"
sualına diksinib
"üşüyürəm, ana
odun atıram sobaya"...
Daha
gecələri oyaq qalmağa
soba yanında
məktub yazmağa,
yalandan üşüməyə
sobaya odun atmağa
ehtiyac yoxdu...
səngərdən qıvrıla-qıvrıla
boğuq səsi gəlir
tağım komandirinin:
kimsə sağdı?!
Ayağım özümdən qeyrətli çıxdı
Çiçək açırdı
torpağa basdırılan
minalar
toxunanda ayaqlar.
çiçəklər yara açırdı
yaralar
anaların yuxusuna qaçırdı.
yuxular qara xəbərin
ardınca qaçırdı.
Qəlbinə qara xal düşən qızların
gözünün altından
öpüş yerini
səhər eşitdiyi xəbərlər yuyar.
evli xanımlar
yatağında yox,
torpaqda
əriyçün dərin yer salar.
...O da cəbhədəydi
mərmilər qucaqlamışdı
sağ ayağının addımını.
arxada can verən
addım səsinə
qayıdıb
itmiş ayağını aldı əlinə.
Bir vaxt sevgilisinə
gül verən əllər
bugün nə aparacaqdı?!
cəbhədə qalan sağ ayağının
təqaüdünü də
sol ayağı alıb xərcləyir!
danlayır özünü hər səhər-axşam
əlini başına, dizinə çırpır:
o qaldı cəbhədə,
mənsə qayıtdım
ayağım özümdən qeyrətli çıxdı.
 Rübabə
SAHİB,
Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin magistrantı
Balam
(Ana duyğuları)
Güllər cilvələndi sən doğulan gün,
Gülümsədi göydə ulduzlar, ay, gün.
Süd qoxudun, laylalarım dil açdı
Dünyamı dəyişdin, bala, büsbütün.
Gözlərin kömürdü, dodaqların qan,
Kirpiklərin saçaq, qaşların qaytan,
Eynilə özümdür hey deyir atan,
Dünyamı dəyişdin, bala, büsbütün.
Gülüşün könlümdə sevgi barıdır,
Baxışın evimin qaymağ, balıdır,
Səninçün əsirəm hamı halıdır,
Dünyamı dəyişdin, bala, büsbütün.
Mələksənmi, ay canımın parası,
Saçın boyağıdır gözün qarası,
Hay-küyündü dərdlərimin çarası,
Dünyamı dəyişdin, bala, büsbütün.
Rübabəyəm, həyat dolu marağım,
Səsin, qığıltındır varım, növrağım,
"Ana" deyişindir gücüm, dayağım,
Dünyamı dəyişdin, bala, büsbütün.
Bayatılar
Bahar gəlib vətənimə,
Bacalarda ovqat yanır.
Doğmalaşır qardaş-bacı,
Bir ocaqda daldalanır.
Gəlin olubdur səməni,
Qızıl kəməri belində,
Ruzi-bərəkət gətirir,
Müqəddəs tellərində.
Qapı pusur qız-gəlinlər,
Çıxıblar qulaq falına.
Niyyət edir gələn yaza,
Yetişsinlər amalına.
Atalar manqal başında,
Kəbab çəkir, şərbət açır.
Analar süfrə bəzəyir,
Balalara qucaq açır.
Qəhqəyə, gülüşə bax,
Bənzəyir şərqi səsinə.
Oddan atılır uşaqlar,
Bir-birinin bəhsinə.
Süfrələrdə şəkərbura,
Şamlar yanır hər obada.
Kəlbəcər, Şuşa, Qarabağ,
Bayram istəyir orada.
Şadlanıram səndə Vətən,
Mübarək yazın, Novruzun.
Əmin-amanlıq içində,
Gəlin olsun hər bir qızın.
 Elbəyi
MAQSUDOV,
Naxçıvan Dövlət Universitetinin kafedra müdiri,
professor
Vətəndir
Sevdim ümmanların dərinliklərin,
Sonsuz səmaların ənginliklərin,
Vəsf etdim dünyanın gözəlliklərin
Özüm də bilmədim axı nədəndir?
Hər gözəl şerimin ətri Vətəndir.
Əzablı yolları keçənlər bilər,
Köhnə yurdun qədrin köçənlər bilər.
Ayrılıq dərdini çəkənlər bilər.
Bülbüllər gül üçün necə ötəndir?
Qürbətdə bir gülün ətri Vətəndir.
Aldanma heç zaman mala, dövlətə,
Nə quru bir ada, şana, şöhrətə
Ömrünü bağışla elə, millətə
Dünyanın hər işi gəlib gedəndir
Sərvət də, qeyrət də, şan da Vətəndir.
Məni o torpaqlar yandırıb yaxır,
Alışan qəlbimdə şimşəklər çaxır.
İçimdən şəhidlik qanları axır.
Sevgisiz bir ürək ruhsuz bədəndir
Sevgim də, ruhum da ancaq Vətəndir!
Firəngiz QULİYEVA,
müəllim
Müqəddəs
and yerimsən
Təbəssümün qaçan gündən,
Ağı qonub dodağına.
Gözlərimi açan gündən,
Üzündə dərd gördüm ana.
Saçın qarlı dağın başı,
Bulaqlar gözünün yaşı,
Əlin məscid, ocaq daşı,
İzn ver, üz sürtüm ana.
Sənin neçə "kaş"ların var,
Sənin necə "kas"ların var,
Yanağında yaşların var,
Dərdin mənim dərdim, ana.
Xan Arazım, sən Kürümsən,
Ocağımsan, həm pirimsən,
Müqəddəs bir and yerimsən,
Sənə könül verdim, ana.
Əziz MUSA,
Cəbrayıl rayonundakı V.Hüseynov adına
Daşkəsən tam orta məktəbin direktor müavini
Bilmədim
Qəfil gəldi gələn boran, gələn qar,
Bircə anda itdi dostluq, etibar,
Aralığı aldı həsrət, intizar,
Mən dağlarla vidalaşa bilmədim.
Ruhum, qəlbim nalə çəkdi, ağladı,
Zalım düşmən yolu, izi bağladı,
Qəzəbindən Araz coşdu, çağladı,
Mən dağlarla vidalaşa bilmədim.
Yetim qaldı o məskənlər, o yerlər,
Qanla doldu neçə-neçə yəhərlər.
Dağıdıldı, viran oldu qəbirlər,
Mən dağlarla vidalaşa bilmədim.
Qarı düşmən kəsdi bəndi, bərəni,
Duman tutdu karvan keçən dərəni,
Bu mənzərə göynətdi hər görəni,
Mən dağlarla vidalaşa bilmədim.
Mən göylərə açdım o gün əlimi,
Bu haqsızlıq qırdı onda belimi,
Ayrılanda qəhər boğdu dilimi,
Mən dağlarla vidalaşa bilmədim.
Aralığı həsrət, hicran alsa da,
Bu ayrılıq ağır, acı olsa da,
Mənim canım o yerlərdə qalsa da,
Mən dağlarla vidalaşa bilmədim.
Bu dərd məni gecə-gündüz üzür hey,
Gözüm hələ o yerləri gəzir hey,
Heç bilmirəm ürək necə dözür hey,
Mən dağlarla vidalaşa bilmədim.
Əziz Musa günaha yaz bu dərdi,
Yurd-yuvasız ömür sürmək hədərdi,
Mənim dərdim vallah dünya qədərdi,
Mən dağlarla vidalaşa bilmədim.
Tut ağacı
Xoş gördük, xoş gördük ay tut ağacı,
Əhvalın necədi, a doğma qardaş.
Mənim dost, sirdaşım, həyat ağacı,
Gəlmişəm səninlə görüşə bir baş.
Varını yoxunu bizə vermisən,
Bir dayaq olmusan çətində bizə,
Həmişə dibində bizi görmüsən,
Kölgəlik olmusan sən nəslimizə.
Yayda tut yemişik, payızda bəhməz,
Quru budağından ocaq çatmışıq,
Altında səmavar qaynadıb nənəm,
Yanında böyüyüb boya çatmışıq.
Barını verdikcə fərəhlənmisən,
Babamın, nənəmin çörək ağacı,
Bizimlə birlikdə çox qəmlənmisən,
Bərəkət ağacı, gərək ağacı.
Neçə budağından beşik asmışıq,
Hana düzəltmişik şah budağından,
Olmusan həyətə bəzək, yaraşıq,
Yəqin ki, o günlər çıxmaz yadından.
Baxıram yamanca qocalmısan sən,
Səndən uzaqdadı tay oğul, uşaq,
Bu həyət-bacada tək qalmısan sən,
Mən də darıxmışam, gəl qucaqlaşaq.
 Mehrəli
QULİYEV,
Xaçmaz rayonundakı Bostançı
kənd tam orta məktəbin Azərbaycan dili və ədəbiyyat
müəllimi
Qısa
təmsillər
Lovğalıq
Lovğa pişik tullanıb
Özünü pələng sandı.
Köpəyi görən kimi,
Tez ağaca dırmandı.
Asılı qələm
Pencəyin üst cibində,
Qələm gəzdi, öyündü.
...Mürəkkəbi qurtardı,
Artıq əşyara döndü.
Başqasının hesabına
Dəvənin ayağında
Səfər etdi qarışqa.
Dedi: - Bu qədər yeri
Kim gəzib məndən başqa?!
Qeybət
Məclisdə soğan dedi:
-Sarımsaq acıdildir,
Acı sözü qəlbimdən
Getmir gör neçə ildir!
Yağışdan çıxıb...
Baltanın əvəzinə
Meşəbəyi mişardı,
Ağaclar böyrü üstə
İndi səssiz aşırdı.
Tağ unuduldu
Vaxtında su verildi,
Qulluq edildi tağa,
Qarpız şişdi, yetişdi,
Tağ salındı tapdağa.
Dənizi görəndə...
Dağ çayı kükrəyərək
Özünü qaxdı, çaxdı.
Dənizə qovuşarkən
Bacardıqca lal axdı.
Kölgə
Kölgə öz sahibini
Hər addım izləyirdi.
Kölgənin əməlini
Kölgələr gizləyirdi.
Ehtiyatlı kenquru
Kenquru balasını
Qoynunda gəzdirərək
Deyir: - İgidin malı
Göz qabağında gərək.
Güzgü gileyi
Güzgü deyirdi: - Hər kəs,
Məndə görür özünü.
Gəl ki, görə bilmirəm
Heç vaxt özüm-özümü.
Qurd baxışı
Bir gün qurd maskalanıb
Qoyun cildinə girdi.
Onun qurd olduğunu
Baxışları bildirdi.
Qayğanağın gileyi
-"Çox tez bişirəm" - dedi
Qayğanaq ona-buna -
"Bəs nə üçün düşmürəm
Rekordlar kitabına?!".
Yalqız əsa
Evdəki qocaları
Yola salmışdı əsa,
Artıq gərək deyildi
O bu evdə heç kəsə...
Samirə KƏRİMOVA,
"Azərbaycan müəllimi"
s.kerimova@muallim.edu.az
|
