|
 "Heydər
Əliyev kimi bir şəxsin müəllimi olduğum üçün özümü
xoşbəxt sanıram"
Bu gün anadan olmasının 91-ci ildönümünü xalqımızın
böyük hörmət və ehtiramla qeyd etdiyi görkəmli siyasətçi
və dövlət xadimi, çağdaş Azərbaycanımızın qurucusu,
fenomenal şəxsiyyət, ümummilli liderimiz Heydər Əliyev
bütün həyatı və fəaliyyəti dövründə müəllimliyə çox
yüksək qiymət vermiş, müəllimlərini həmişə böyük sayğı
və məhəbbətlə xatırlamışdır. Misal gətirdiyimiz qanadlı
fikirlər bu sayğı və məhəbbətin ifadə olunduğu müdrik
deyimlərin çox cüzi bir hissəsidir. Pedaqoqları insan
qəlbinin memarı adlandıran böyük öndər cəmiyyətin
inkişafında, dövlətin möhkəmlənməsində, ölkənin
tərəqqisində, şəxsiyyətin formalaşmasında müəllimin
önəmli rol oynadığını yaxşı bilir və yüksək
qiymətləndirirdi. Onun ölkəmizdə hakimiyyətdə olduğu,
təxminən, 35 illik dövr ərzində təhsilə, müəllimlərə
göstərdiyi qayğı və diqqətin də kökündə məhz müəllimlik
sənətinin cəmiyyətdəki yüksək mövqeyi durur. Böyük
öndərin adını hər dəfə hörmət və izzətlə çəkdiyi
müəllimlərindən biri də Lətif Hüseynzadə olmuşdur.
Əməkdaşımız 7 il öncə - 2007-ci ildə zəmanəmizin ən
müdrik insanlarından birinin müəllimi olmasından daim
qürur duyan Lətif müəllimdən müsahibə almışdır.
Müsahibənin bu gün də oxucularımız üçün maraqlı
olacağını nəzərə alıb dərc edirik.
"... Mən hər dəfə Naxçıvana gedəndə müəllimlərimi mütləq
tapıram, görüşürəm, söhbət edirəm. Təəssüflər olsun ki,
mənə dərs deyən insanların, demək olar ki, hamısı
dünyasını dəyişibdir. Ancaq bir müəllimim yaşayır... Adı
da Lətif Hüseynzadədir. O, mənə Azərbaycan dili, ana
dili dərsi deyirdi...".
***
"... Mən öz müəllimlərimi həmişə xatırlayıram.
Bilirsiniz ki, mən böyük həyat yolu keçmişəm, yaşım da
az deyildir. Çox şeylər, çox insanlar görmüşəm. Yadda
qalanları da, qalmayanları da var... Amma sizə demək
istəyirəm ki, ən yadda qalanlar, mənim üçün əziz adamlar
Naxçıvandakı müəllimlərimdir. Onların adlarını indiyə
qədər xatirimdə saxlayıram. Dil-ədəbiyyat müəllimim -
Lətif Hüseynzadə... çox gözəl ədəbiyyat dərsi
deyirdi...".
- Lətif müəllim, xoşbəxt adamsınız ki, Heydər Əliyev
kimi böyük bir şəxsiyyətin müəllimi olmusunuz. Heydər
Əliyevlə ilk tanışlığınız nə vaxt olub? Ona hansı
illərdə dərs demişsiniz?
- Heydər Əliyevlə ilk tanışlığım onun atası Əlirza kişi
ilə işlədiyim pedaqoji texnikuma gəldiyi gündən başladı.
O vaxta qədər Heydər Əliyevi görməmişdim.
Yaxşı yadımdadır, 1937-38-ci tədris ilinin əvvəli idi.
Dərslər artıq başlanmışdı. Bir gün Əlirza kişi oğlu
Heydərlə bizim texnikuma gəldi. Onda mən texnikumda
dil-ədəbiyyat müəllimi və dərs hissə müdiri işləyirdim.
Heydər Əliyev bizim pedaqoji texnikuma gələndə 15-16
yaşı olardı. O, texnikumdan əvvəl Naxçıvandakı
beynəlmiləl məktəbdə oxumuşdu. O zamanlar bu məktəbə hər
kəs gedə bilməzdi. Orada yalnız qabiliyyətli, istedadlı,
mütərəqqi düşüncəli uşaqlar təhsil alırdılar. Bizim
texnikumumuza qəbul müəllimlərin müsahibəsi,
sual-cavabları ilə həyata keçirilirdi. Atası Əlirza kişi
bildirdi ki, oğlum Heydər müəllim olmaq istəyir. Bu elə
mənim də ürəyimdəndir. Qamətli, boy-buxunlu, ilk
baxışdan diqqəti cəlb edən gənclə söhbət etdim. Elə ilk
dəqiqələrdən onun bilikli, qabiliyyətli olduğunu duydum,
ədəbiyyatdan, dildən, tarixdən verdiyim suallara çox
gözəl, əhatəli və təmkinlə cavablar verirdi. Rusca
təhsil almasına baxmayaraq, bir kəlmə də rus sözü
işlətməyərək çox təmiz, ədəbi Azərbaycan dilində
danışırdı. Xarici görkəmi də müəllimliyə yaraşan idi.
Əsl müəllimliyə layiq keyfiyyətləri var idi. Ürəyimdə
fikirləşirdim ki, ondan yaxşı müəllim olar. O zaman hər
yerdə müəllimlərə ciddi ehtiyac duyulurdu. Onunla qısa
müsahibədən sonra direktorun yanına getdik. Direktor
Kazım Talıblı idi. Ona bildirdim ki, bu gənci
texnikumumuza qəbul etmək lazımdır. Mən onunla müsahibə
aparmışam və razı qalmışam. Direktor dedi: "Yaxşı, onda
riyaziyyatdan da sual-cavab edib, sonra baxarıq". O,
texnikumun riyaziyyat müəllimi Tofiq Bəktaşini
çağırtdırdı. Tofiq müəllim Heydər Əliyevə bir neçə
məsələ və misal verdi. Heydər Əliyev çox çəkmədən
verilən tapşırıqları səhvsiz yerinə yetirdi. Bəktaşi də
məmnunluqla gülümsəyərək öz razılığını bildirdi.
Beləliklə, Heydər Əliyevi texnikuma qəbul etdik. Mən elə
həmin gün yeni tələbəmizi sinfə aparıb uşaqlarla tanış
etdim. Qəbuldan sonra bütün müəllimlər mənimlə
söhbətlərində ondan razılıq edir, çox istedadlı, fitri
qabiliyyətə malik bir uşaq olduğunu vurğulayırdılar. Mən
özüm də bunu dərslərimdə görürdüm. Yaşının az olmasına
baxmayaraq, özünü bir şəxsiyyət kimi aparırdı.
Qətiyyətli, məqsədyönlü, fəal və təşəbbüskar idi.
Elmlərə yiyələnmək həvəsi aşıb-daşırdı. Öz düşüncə
tərzi, həyata baxışı ilə hamıdan fərqlənirdi. Çox vaxt
qoltuğunda kitablar görərdim.
- Bir çox dahilərin tərcümeyi-halı göstərir ki, onlar ya
orta məktəbdə, ya da texnikum və kolleclərdə,
universitetlərdə o qədər də yaxşı oxumamışlar. Bəs
Heydər Əliyev necə oxuyurdu?
- Heydər Əliyev bütün fənləri əla oxuyurdu. Hər bir
dərsə səylə hazırlaşır, əlavə materiallarla
maraqlanırdı. Tələbələr də onu çox sevir, ona hörmətlə
yanaşırdılar. O, dərs danışanda sinfə tam sükut
çökürdü. Uşaqlar ona diqqətlə qulaq asırdılar. Gözəl
nitqi, ifadəli danışıq tərzi var idi.
Heydər Əliyev heç vaxt tək özünü düşünmürdü. O həmişə
yoldaşlarının qayğısına qalır, onların problemləri ilə
maraqlanır, ehtiyacı olanlara kömək etməyə çalışırdı.
Baxmayaraq ki, özünün də ehtiyacları az deyildi.
Müəllimlər hamısı ona hörmət qoyur, çox sevirdilər.
Tələbələrindən söz açanda Heydərdən daha çox
danışırdılar. Tofiq Bəktaşi deyirdi ki, ondan yaxşı
riyaziyyatçı olacaq, onda riyazi təfəkkür çox yüksəkdir.
Tarix müəllimi bildirirdi ki, Heydər tariximizi dərindən
öyrənir, ciddi maraqlanır, o, yaxşı tarixçi olacaq.
Mən isə fikirləşirdim ki, Heydər Əliyev ən yaxşı
ədəbiyyatçı, dilçi olacaq. İfadəli, aydın, səlis nitqi,
gözəl xətti, savadlı yazısı var idi. Bədii təfəkkürü də
çox yüksək idi. Həmişə mütaliə edirdi. Ən çətin ərəb və
fars sözlərini belə düzgün tələffüz edir və yerində də
düzgün işlədirdi.
- Texnikumda Heydər Əliyev daha hansı keyfiyyətləri ilə
seçilirdi?
- Heydər Əliyev gözəl rəssam idi. Müəllimlərimiz öz
yetirmələrinə bilik verməklə yanaşı, onlara təbiəti,
doğma Vətən torpağının gözəlliklərini sevdirir, müxtəlif
yollarla estetik zövqlərini inkişaf etdirirdilər. Doğma
diyarımıza ekskursiyalara gedib qayıtdıqdan sonra
tələbələrə ekskursiyadan aldıqları təəssüratdan inşa
yazmağı tapşırırdıq. Hamı yazırdı. Amma Heydər fərqli
yazırdı. Tarixi yerlərə, abidələrə getdiyimiz zaman
oranın tarixi haqqında ətraflı məlumat toplayır, yazır
və tarixi abidənin şəklini çəkirdi. Möminə Xatun, Yusif
ibn Küseyr məqbərələrinin şəkillərini o, öz dəftərinə
çəkmişdi.
Heydər Əliyevin həssas qəlbi, zərif, incə zövqü,
ifadəli nitqi, insanları duymaq, hiss etmək və onlara
təsir etmək qabiliyyəti var idi. Ədəbiyyat dərnəyində
ifadəli oxu müsabiqələri keçirilərkən gözəl diksiya ilə
şeirlər söyləyirdi. Qardaşı Hüseyn Naxçıvan teatrında
rəssam işlədiyindən tez-tez oraya gedər, səhnələrin
tərtibatında, rəsmlərin çəkilməsində, afişaların
yazılmasında ona kömək edər və özü də teatr üçün
şəkillər çəkərdi.
Naxçıvanda Telman klubu var idi. Bu pionerlər evi idi.
Orada məktəblilər üçün tamaşalar da göstərirdilər. Həmin
tamaşaları məşhur rejissor, sonralar xalq artisti adını
almış İbrahim Həmzəyev səhnələşdirib təşkil edirdi.
Heydər Əliyev texnikumumuzun dram dərnəyinin üzvlərini
toplayıb tez-tez teatra aparırdı. Özü də tamaşadakı
rollarda çıxış edirdi. O həmişə kral, padşah, hökmdar
rollarında oynayırdı. Hətta İbrahim Həmzəyev, Zəroş
Həmzəyeva kimi peşəkar aktyorlarla tərəf-müqabil olurdu.
İbrahim Həmzəyev deyirdi ki, o, rolları əsl peşəkar
aktyor kimi oynayır. Teatr müxtəlif insan
psixologiyaları ilə zəngin bir həyat məktəbi idi.
Heydər Əliyev bu məktəbi də uğurla keçmişdi. Heydər
Əliyev təsadüfən demirdi ki, mən teatrı çox sevirəm.
Məni bu incəsənətə bağlayanları həmişə xatırlayıram.
Heydər Əliyev texnikumda bədən tərbiyəsi və idman
işlərinin də əsas təşkilatçısı idi. Texnikumda idmanın
bütün növləri ilə məşğul olmuşdu. Yarışlarda fəal
iştirak edirdi. Amma deyəsən o, üzməyi daha çox sevirdi.
Heydər Əliyev böyük ictimaiyyətçi və təşkilatçı idi. Hər
zaman tələbələrin, gənclərin arasında idi. Xatırlayıram
ki, o zamanlar şəhərdə məhəllələr arasında savaşlar
meydana gəlmişdi. Bir məhəllənin gəncləri o biri
məhəllənin uşaqlarını, gənclərini daşlayır, vururdular.
Bu da, heç şübhəsiz, düşmən qüvvələrin fitnə-fəsadları
idi. Böyümək və genişlənmək təhlükəsi olan bu halın
qarşısını məhz Heydər Əliyev aldı. Məhəllənin böyükləri
ilə, savaşanların başçıları ilə görüşdü, valideynlərlə
söhbət apardı və bu fitnə-fəsadı aradan qaldırdı.
Heydər Əliyev pedaqoji texnikumu müvəffəqiyyətlə
bitirdi. Onun texnikumu bitirmək haqqında attestatında
yalnız "əla" qiymətlər yazılıb. Fəxr edirəm ki, həmin
attestatda mənim də imzam vardır. Heydər Əliyev
texnikumu bitirdikdən sonra təyinatını Şahbuz rayonuna
orta məktəbə vermişdilər.
- Lətif müəllim, deyə bilərsinizmi Heydər Əliyev niyə
məhz sizin texnikumu seçmişdi? Texnikumda oxuduğu, oranı
bitirdikdən sonra müəllim kimi çalışdığı illər, sizcə,
Heydər Əliyevin həyatında, dünyagörüşündə, fəaliyyətində
nə kimi iz qoymuşdu?
- Söhbətimizin əvvəlində qeyd etdim ki, Heydər Əliyev
müəllim olmaq istəyirdi. Ailəsi də bunu arzu edirdi.
Bizim texnikum o vaxt çox nüfuzlu orta ixtisas məktəbi
idi. Nəinki Naxçıvanda, Azərbaycanda, hətta bütün
Zaqafqaziyada tanınan bir təhsil ocağıydı. Çox adamlar
onu Qori Seminariyası ilə müqayisə edir, onun bərabəri
sayırdılar. Bəlkə də ondan da yüksək dərəcəli bir orta
pedaqoji təhsil ocağı hesab edirdilər. Bura
respublikanın hər tərəfindən təhsil almağa gəlirdilər.
Yataqxanası, yeməkxanası, idman salonu, təbiət-kimya
laboratoriyası var idi. Hər il texnikumun 700-dən artıq
tələbəsi olurdu. Buranın məzunları yüksəkixtisaslı
kadrlar kimi ölkənin hər yerində çalışırdılar. Burada
yüksək səviyyəli, dərin bilikli, tələbkar, eyni zamanda,
qayğıkeş müəllimlər vardı.
Heydər Əliyev texnikumdan sonra bir müddət Şahbuz
rayonunda müəllim işlədi. Texnikumumuzun müəllim və
tələbə kollektivi çox yaxşı bilirdi ki, Heydər Əliyev
harada olursa olsun, orada uğurla çalışacaqdır. Çünki
onda yüksək təşkilatçılıq, fəallıq və təşəbbüskarlıq
keyfiyyətləri, hərtərəfli bilik və bacarıq var idi.
Sonralar Heydər Əliyev Bakıya gəldi. Bakı Dövlət
Universitetinin tarix fakültəsinə qəbul olundu və buranı
"əla" qiymətlərlə başa vurdu. Moskvada, Leninqradda
(indiki Sankt-Peterburq) xüsusi təhsil aldı. Bu
məktəbləri də yalnız "əla" qiymətlərlə bitirdi.
Əlbəttə, Heydər Əliyevin texnikumda, ondan sonrakı
təhsil ocaqlarında, o cümlədən BDU-da təhsil alması, bir
müddət müəllim işləməsi ümummilli liderimizin müəllim
peşəsini sevməsi, müəllimlərə, təhsil işçilərinə
göstərdiyi qayğı və diqqətin haradan qaynaqlandığını çox
gözəl göstərir. Mənim fikrimcə, Heydər Əliyevin müəllim
peşəsinə verdiyi qiymət, müəllim haqqındakı qiymətli
fikirləri onun hələ Naxçıvan Pedaqoji Texnikumunda
oxuduğu dövrdə formalaşmışdı. Çünki burada müəllimlər
ona hər zaman qayğı göstərmişdilər, hörmət etmişdilər,
sevmişdilər. Müəllimlik sənətinin nə qədər yüksək
olduğunu o, texnikumda duymuşdur.
- Sonralar Heydər Əliyevlə əlaqə saxlamısınızmı?
Ümumiyyətlə, onunla neçə dəfə görüşmüsünüz?
- Texnikumdan sonra Heydər Əliyevlə uzun müddət görüşə
bilmədim. Bildiyimiz kimi, Moskvada, Sankt-Peterburqdakı
təhsilindən sonra o, Azərbaycana gəldi, müxtəlif yüksək
vəzifələrdə çalışdı. Sovetlər dövründə Azərbaycanın
rəhbəri oldu. İrəli çəkilərək Sovet dövlətinin ən yüksək
rəhbər vəzifələrindən birinə təyin edildi. Tarixdə ilk
dəfə olaraq türk-müsəlman SSRİ kimi super dövlətin
başında duranlardan biri oldu. O illərdə Türkiyə
mətbuatı yazırdı: "Bir türk oğlu Kremlin divarları
arasında inamla irəliləyir". Heydər Əliyevin ətrafındakı
siyasətçilər siyasət dərsini ondan öyrəndilər, onun
siyasətini mənimsədilər. Dünyanın ən tanınmış
universitetlərinin "Fəxri doktoru" adına layiq görüldü.
Onun ağıllı, müdrik siyasətindən çox insanlar
faydalandılar. Amma ona qibtə edənlər, paxıllıq edənlər,
düşmən mövqeyində duranlar da tapıldı. Heydər Əliyev
yenidən Naxçıvana - doğma elinə, yurduna, torpağına
qayıtmalı oldu. Evi yox idi. Bacısının evində qalırdı.
Bir qədər də xəstə idi. Heydər Əliyevi istəyənlər,
sevənlər onun ziyarətinə gəlir, onunla məsləhətləşir və
söhbət edirdilər.
Bir gün Heydər Əliyevin görüşünə getdim. O, məni
görüncə çox sevindi. Mənim sağ-salamat olmağımdan məmnun
qaldı. Oturub xeyli söhbət etdik. Keçmiş günləri
xatırladıq. Mən ona 1918-ci ildə ermənilərin Naxçıvana
hücum edib, insanları qırdığından danışdım. Türk
ordusunun Naxçıvana gəlişindən, Naxçıvanı ermənilərdən
azad etməsindən söhbət açdım. Əlbəttə, bir tarixçi kimi
o, bunları çox yaxşı bilirdi. O zaman Heydər Əliyev çox
duyğulandı və bildirdi ki, mən də elə sizinlə birlikdə
onların qarşısını almağa gəlmişəm. Ala bilməsək, son
damla qanımızadək vuruşacaq, sizinlə birlikdə şəhid
olacağıq. O, bunları elə ürəkdən dedi ki, sanki qalxıb
döyüşə hazırlaşır. O zaman Heydər Əliyev Türkiyə və
Naxçıvan arasında körpünün salınmasından, Naxçıvana
böyük təyyarələrin enməsi üçün təyyarə zolağının
genişləndirilməsindən, üçrəngli milli bayrağımızın bərpa
edilməsindən və s. bu kimi məsələlərdən danışdı.
Daha bir görüşüm Heydər Əliyevin iş otağında oldu. O
zaman artıq Heydər Əliyev xalqın tələbi ilə Naxçıvan MR
Ali Məclisinin sədri idi.
1993-cü ilin baharı idi. Heydər Əliyevin 70 yaşı tamam
olurdu. Yanına gedib onu təbrik etdim. O da bildi ki,
mənim də 90 yaşım tamam olur. O vaxt müavinini çağırıb
tapşırıq verdi ki, Lətif müəllimin 90 illiyini
Naxçıvanda təntənəli qeyd etmək lazımdır. Özüm də
məruzəçi olacağam. Amma iş elə gətirdi ki, Azərbaycanda
məlum hadisələr nəticəsində Heydər Əliyev respublika
rəhbərliyinə dəvət olundu.
Böyük öndərlə bir görüşüm də Naxçıvan MR-in 75 illik
yubileyində olub. Heydər Əliyev bu barədə fərman
vermişdi. Yubiley tədbirinə özü gəldi. Təntənəli
mərasimdə çıxış edərək müəllimlərini xatırladı. Mənim
adımı birinci çəkdi, böyük təvazökarlıq və sadəlik
nümunəsi göstərərək mənim əməyimə yüksək qiymət verdi və
məni özünün ən sevimli müəllimi adlandırdı. Əlbəttə, çox
böyük iftixar hissləri keçirdim. Ertəsi gün Kazım
Qarabəkir Paşa məscidinin açılışında iştirak etdi.
Açılış mərasimində söhbətləşdik. Xatirələr söylədik. Mən
Kazım Qarabəkir Paşa haqqında yazdığım kitabımı ona
təqdim etdim. Heydər Əliyev bu məscidin açılışında
tarixi bir nitq söylədi. O, Kazım Qarabəkir Paşanın
Naxçıvanda göstərdiyi qəhrəmanlıqdan, ümumiyyətlə, türk
əsgərinin Naxçıvanı erməni işğalından qurtarmasındakı
şücaətindən bəhs etdi. Bu nitqində də mənim haqqımda
xeyli danışdı, müəllim əməyinə yüksək qiymət verdi.
Heydər Əliyevlə Naxçıvanda Olimpiya kompleksinin, daha
sonra Bəhruz Kəngərli ev-muzeyinin açılışında da
görüşlərim olub. Yenə də çox səmimi, mehriban söhbət
etmişik və əlbəttə ki, keçmiş xatirələr dilə gəlib.
Heydər Əliyevlə son görüşüm 2002-ci il avqustun 12-də
oldu. Prezident Heydər Əliyevin fərmanı ilə Naxçıvanda
Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının Naxçıvan bölməsi
təşkil edilirdi. Heydər Əliyevin sədrliyi ilə Naxçıvanda
bölmənin yaradılmasına həsr olunmuş müşavirədə görüşdük.
Bu müşavirəyə məni də dəvət etmişdilər. Çünki mən hələ
50-ci illərdə Naxçıvanda Azərbaycan Elmlər
Akademiyasının Naxçıvan Elmi Bazasında ilk direktor
işləmişdim. Burada deməyə sözüm var idi.
Cənab Heydər Əliyev bu müşavirədə də mənim fəaliyyətim
haqqında xeyli danışdı. Əməyimə yüksək qiymət verdi.
Mənim anadan olmağımın 100, elmi-pedaqoji fəaliyyətimin
80 illiyinin keçirilməsi haqqında Naxçıvan MR Ali
Məclisinə göstəriş verdi. Onun mənə göstərdiyi bu qayğı
və diqqəti heç vaxt unuda bilmərəm. Sonra mənə söz
verdi. Milli Elmlər Akademiyasının Naxçıvan bölməsinin
yaradılmasına həsr olunmuş müşavirədə mən də çıxış
etdim.
- Heydər Əliyev 100 illiyinizdə sizin əməyinizə çox
yüksək qiymət verərək sizi Vətənin ali mükafatı -
"İstiqlal" ordeni ilə təltif edib. Siz yeganə təhsil
işçisi - müəllimsiniz ki, bu ordenlə təltif olunmusunuz.
O, sizə göndərdiyi təbrik məktubunda sizin - öz
müəlliminin xidmətlərini sadaladı və yüksək
qiymətləndirirdi.
- Heydər Əliyevin sərəncamı ilə 100 illik yubileyim
təntənəli şəkildə keçirildi. Özü Bakıdan mənim 100
illiyimi təbrik etdi. Mənə "İstiqlal" ordeni verdi. Bu,
təkcə mənə deyil, bütün müəllimlərə, pedaqoji əməyə
verilən yüksək qiymət idi. Onun mənə göndərdiyi təbrik
məktubu təkcə şagirdin müəlliminə minnətdarlıq
duyğularının ifadəsi deyildi. Dövlət başçısı olan
şagirddən, zəmanənin ən böyük tarixi simaları ilə bir
sırada duran siyasət nəhəngi yetirməmdən bu sözləri
eşitmək, əlbəttə, mənim üçün böyük iftixar idi.
Heydər Əliyev böyük siyasətçi və müdrik dövlət başçısı
idi. O, öz ağlı, kamalı ilə bütün dünyanı fəth etdi.
Azərbaycan xalqını bütün dünyaya tanıtdı. Onun
Vətənimiz, xalqımız qarşısındakı xidmətləri tarixdə
analoqu olmayan, misli görünməyən xidmətlərdir. Ona görə
də mən bir müəllim kimi çox istəyərdim ki, həmkarlarım
- yaşlı və cavan müəllimlər öz şagirdlərini Heydər
Əliyev nümunəsində tərbiyə etsinlər. Heydər Əliyevin
irsini dərindən öyrənib gənc nəslə də öyrətsinlər.
Gənclərimiz Heydər Əliyev kimi oxusunlar, çalışsınlar.
Çox şükürlər olsun ki, cənab Allah mərhəmət edib Heydər
Əliyevin daxili və xarici siyasətini, onun maarif və
mədəniyyət sahəsindəki fəaliyyətini, xidmətlərini davam
etdirən bizim bugünkü Prezidentimiz İlham Əliyevi bizə
bəxş edib. O, atasının yolunu, gözəl işlərini uğurla
davam etdirir.
Müsahibəni apardı:
Yusif ƏLİYEV,
"Azərbaycan müəllimi",
9 may 2007-ci il,
№17 |
